Ψηλά το ανάστημα

Για ακόμη μία φορά οι Ευρωπαίοι... εταίροι, δια της Γερμανικής «μπότας», συμπεριφέρονται αλαζονικά, επιδιώκοντας να καταβυθίσουν όχι μονάχα το βιοτικό επίπεδο του Ελληνικού λαού, αλλά και το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Το δίκαιο της πυγμής είναι πάντα εδώ...

Οπωσδήποτε, η παραπάνω διαπίστωση δεν είναι καινοφανής. Πάντοτε οι ισχυροί συμπεριφέρονταν με ανάλογο τρόπο στους αδύναμους. Αυτό που εκπλήσσει είναι η συμπεριφορά, ως τα σήμερα, κάποιων από τους δικούς μας ταγούς. Ξαφνικά, ο κ. Βενιζέλος διαπίστωσε ότι «κάποιοι Ευρωπαίοι μας θέλους εκτός Ευρωζώνης»; Δεν το είχε συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα; Ξαφνικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας αντιλήφθηκε πως η συμπεριφορά του κ. Σόιμπλε είναι απαράδεκτη, για πολιτικό πρόσωπο που απευθύνεται στο λαό και τους πολίτες μιας χώρας συμμάχου;

Πλέον έχει πάψει να με απασχολεί αν τα πολιτικά πρόσωπα που μας οδήγησαν ως εδώ το έκαναν από καθαρή ανοησία, από καθαρή ιδιοτέλεια ή λίγο κι από τα δύο. Εδώ που φτάσαμε, πρέπει να απασχολεί όλους μας τι μέλει γενέσθαι.

Διπλωματικά, η Ελλάδα έχει πολλά ακόμη περιθώρια κινήσεων:

Α. Άμεση σύγκληση άτυπου Συμβουλίου των ηγετών της Νοτίου Ευρώπης, ώστε, αφού αξιολογηθεί η όλη στάση των εταίρων στην Ελληνική κατάσταση (που, βέβαια ούτε η μοναδική, ούτε ιδιάζουσα, ούτε η τελευταία θα είναι), να διαμορφωθεί ένα πολιτικό μέτωπο. Ένα πολιτικό μέτωπο όχι για να σωθεί η Ελλάδα, αλλά για να διαμορφωθούν συνθήκες φραγμού της αλαζονικής πολιτικής συμπεριφοράς κάποιων εταίρων απέναντι στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και αποκλεισμού της απάνθρωπης συμπεριφοράς των Αγορών απέναντι στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Β. Άμεση αποχώρηση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Αφού δεν κατορθώνει ο... Τραπεζίτης της ΕΚΤ να συμβάλλει στην εξομάλυνση της οικονομικής κατηφόρας της χώρας, δεν αντιλαμβάνομαι τι νόημα έχει να παραμένει στην εξουσία. Πολλώ μάλλον όταν ακούγεται ότι σκοπεύει να κινηθεί στα πλαίσια εθνικών ζητημάτων, όπως το Σκοπιανό, χωρίς ούτε την εξουσιοδότηση να διαθέτει, ούτε την πολιτική βούληση ή το κύρος.

Γ. Άμεσα εκλογές, αλλά με κορυφαίο ερώτημα πλέον όχι μια αφηρημένη «ατζέντα» γενικόλογων υποσχέσεων, αλλά το αν επιθυμούμε ή όχι να εφαρμοστούν τα μέτρα που έχουν επιβληθεί. Μονόδρομοι στην πολιτική δεν υπάρχουν. Οφείλουμε, λοιπόν να βρεθούμε όλοι οι Έλληνες πολίτες στη θέση να πάρουμε αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον μας. Αποφάσεις, όμως με πνεύμα καθαρό και με ανάδειξη όλων των πλευρών που υφίστανται. Σ’ αυτό το θέμα, οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να καταστήσουν σαφή κάθε πτυχή των αποφάσεων. Είναι απαράδεκτη η τοποθέτηση, που ισοδυναμεί με εκβιαστικό πολιτικό  λόγο, ότι η Ελλάδα ή δέχεται τα μέτρα ή θα πεθάνει της πείνας.

Δ. Άμεση ανακήρυξη της ΑΟΖ με παραχώρηση δυνατότητας εκμετάλλευσης σε κάθε χώρα που επιθυμεί να επενδύσει πάνω στα ενεργειακά αποθέματα της χώρας. Άμεση αξιοποιήση της ελληνικής περιουσίας. Με μια διαφορά: απαραίτητη προϋπόθεση υποβολής προσφορών για εκμετάλλευση ή αξιοποίηση  είναι η εξασφάλιση διπλωματικής υποστήριξης σε εθνικά θέματα (Σκοπιανό, Ελληνοτουρκικά κ.ο.κ).

Ε. Άμεσες αποφάσεις για το θεσμό του Κοινοβουλίου: Μείωση βουλευτών από 300 σε 200, μείωση βουλευτικής αποζημίωσης σε ποσοστό τουλάχιστον 35%, άμεση άρση βουλευτικής ασυλίας. Επιπλέον, απαραίτητες είναι ορισμένες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, όπως η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Είναι απαράδεκτο, σε τέτοιες συνθήκες, να αιμορραγούν οικονομικά ελληνικές οικογένειες, στέλνοντας τα παιδιά τους να σπουδάσουν έξω.

ΣΤ. Διπλωματικές συνθήκες σύγκλησης των αρχηγών των Βαλκανικών κρατών. Τα Βαλκάνια αποτελούν πάντοτε πόλο οικονομκής και πολιτισμικής δραστηριότητας του Ελληνισμού.

Ζ. Δραστηριοποίηση της Ομοιογένειας, ειδικότερα εκείνης που βρίσκεται στα Ευρωπαϊκά Κράτη. Γνωρίζω ομογενείς που το’ χουν παράπονο, διότι όποτε έχουν έλθει σε επαφή με επίσημα στελέχη της όποιας κυβέρνησης, ώστε να βοηθήσουν ποικιλοτρόπως, συνάντησαν, το λιγότερο, μια απίστευτη αδιαφορία.

Είναι καιρός όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε πως η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς ιδιότυπης κατοχής. Υποδουλωνόμαστε όχι στρατιωτικά – ακόμη τουλάχιστον – αλλά οικονομικά. Και τούτη είναι χειρότερη υποδούλωση. Το ότι τούτη τη δουλεία τη «δέχονται» και τη συν- επιβάλλουν και Έλληνες πολιτικοί, Έλληνες δημοσιογράφοι, αυτό ας μη μας παραξενεύει. Συνέβη κι άλλοτε στην ιστορία μας. Όπως κι άλλοτε, υπήρχαν εκείνοι που σήκωσαν τη σημαία και το ανάστημα ψηλά. Ας το κάνουμε κι εμείς σήμερα...