Δε γνωρίζω αν έχουμε ελπίδα να διατηρηθούμε στην Ευρωζώνη. Δε γνωρίζω καν τι ελπίδες έχουμε, αν η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή. Δε γνωρίζω αν υπάρχει ελπίδα σ’ αυτόν τον τόπο, έστω και την ύστατη τούτη ώρα, να αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησής του ένας άνθρωπος που, τουλάχιστον αυτό, θα παίρνει τις όποιες αποφάσεις με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας μας και του λαού της.
Γνωρίζω ότι η μόνη ελπίδα που μας απέμεινε είναι η Ιστορική μας διαδρομή. Είμαστε ένας λαός που γνώρισε καταστάσεις δυσβάσταχτες: Πολέμους, διχασμούς, πείνα, εξευτελισμούς, χειραγώγηση από ξένα κέντρα εξουσίας. Κι όμως, επιβιώσαμε... Σε πείσμα των καιρών, σε πείσμα των εχθρών μας, σε πείσμα της ίδιας μας της τρέλας...
Είμαστε ένας λαός που αγωνίστηκε εναντίον μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας λαών και φυλών και τη νίκησε, επιλέγοντας όχι τη γη και το ύδωρ, αλλά την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση. Που διέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό ως τα πέρατα της οικουμένης, μετατρέποντας μια στυγνή αυτοκρατορία σε πολιτισμικό φάρο. Που «άλωσε» πολιτισμικά μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες που υπήρξαν ποτέ, εξαναγκάζοντάς την να αναγνωρίσει την ανωτερότητα του υποτελή της. Που κατάφερε να δημιουργήσει μια χιλιόχρονη αυτοκρατορία, αξεπέραστη ως τα σήμερα, γεφυρώνοντας δύο διαφορετικές κουλτούρες, που ως τότε τις χώριζε χάσμα. Είμαστε ένας λαός που παρότι παρέμεινε σε ξένο ζυγό σχεδόν μισή χιλιετία, επιβίωσε πολιτισμικά και διεκδίκησε την ελευθερία του, αναγκάζοντας εχθρούς και... «φίλους» να αλλάξουν και οι ίδιοι τον τρόπο που αντικρίζουν το μέλλον των λαών. Είμαστε ένας λαός που ξεπέρασε εμφυλίους, διχασμούς και εσωτερικές περιπέτειες. Που σήκωσε ανάστημα εκεί που δε σήκωναν όλοι οι υπόλοιποι, περισσότερο ισχυροί από μας. Που πολέμησε από τους πρώτους για το ιδανικό της ελευθερίας, κι ας είχε στις πλάτες του ένα ανελεύθερο καθεστώς. Είμαστε ένας λαός που μέσα στη στενότητα των συνόρων μας επιδείξαμε υπομονή και καρτερία, δεχόμενοι ένα από τα πιο μεγάλα προσφυγικά ρεύματα παγκοσμίως. Είμαστε ένας λαός που τούτη η στενότητα δε μας περιόρισε ποτέ, αντίθετα μας παρακινούσε, από καταβολής κόσμου, να ξανοιχτούμε και σ’ άλλα πελάγη, να φτάσουμε στις εσχατιές του κόσμου, να διδαχθούμε και να διδάξουμε κι άλλους. Είμαστε ένας λαός που, εν τέλει, δημιούργησε τον κόσμο που οι περισσότεροι αποκαλούν σήμερα «πολιτισμένο».
Δε γνωρίζω αν η Ελλάδα τελικά θα χρεοκοπήσει οικονομικά στην παρούσα συγκυρία. Είμαι όμως σίγουρος πως το Ελληνικό πολιτισμικό θαύμα ποτέ δε θα χρεοκοπήσει. Κι όπως ο ήλιος που μας ζεσταίνει δε σβήνει, δεν πεθαίνει ποτέ κι η ελπίδα μου πως το Ελληνικό Φως του πολιτισμού, μονάχα για λίγο μπορεί να χαθεί πίσω από τα μαύρα σύννεφα. Ώσπου να’ ρθει η ώρα να λάμψει και πάλι το φως του στον ξάστερο ουρανό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου