Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Θρησκευτική Ελευθερία και Μετανάστες

Το σημερινό δημόσιο «προσκύνημα» των μουσουλμάνων σε δημόσιους χώρους, για να εορτάσουν θρησκευτική τους εορτή Κουρμάν Μπαϊράμι, αποτελεί ακόμη μία απόδειξη ότι το ελληνικό κράτος διαθέτει μηχανισμούς απίστευτης ανεκτικότητας ή… ηλιθιότητας! Πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία να επιτρέπεται η συγκέντρωση σε δημόσιους χώρους, όπως τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, ανθρώπων που δεν είναι πολίτες της χώρας αυτής. Πρέπει να αποτελεί παγκόσμια καινοτομία η δημόσια έκφραση θρησκευτικής διαφορετικότητας σε μια χώρα με τρόπο που να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα «πιστεύω» ενός ολόκληρου λαού που κατοικεί στη χώρα αυτή.
Έχω ξαναπεί ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που σέβεται τις θρησκευτικές ελευθερίες του καθενός. Αυτό σημαίνει ότι επιτρέπεται στους ανθρώπους να εκφράζουν τις θρησκευτικές τους ελευθερίες, με τον τρόπο που εκείνοι επιθυμούν. Αυτό, όμως καθόλου δεν σημαίνει πως μπορούν να το κάνουν ΔΗΜΟΣΙΑ, ενώπιον χώρων μάλιστα ιστορικών που δεν συνάδουν με τις δικές τους θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις. Το ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα χριστιανική, με συγκεκριμένες παραδόσεις και πολιτιστικό «γίγνεσθαι» δεν αποτελεί δήλωση ακροδεξιού χαρακτήρα. Είναι μια πραγματικότητα και σ’ αυτή την πραγματικότητα έχουν έλθει – με τη θέλησή τους – όσοι μετανάστες θέλησαν να κάνουν τη χώρα αυτή σπίτι τους. Μόνο που, στη χώρα που σε φιλοξενεί, δεν ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ να επιβάλλεις την παρουσία σου, τα «πιστεύω» σου, τις δοξασίες ή τις αντιλήψεις σου. Μπορείς ελεύθερα να πρεσβεύεις ό, τι θέλεις, αρκεί να μην ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙΣ την ελευθερία των άλλων. Είναι εκείνοι που υποχρεούνται να προσαρμοστούν στα ελληνικά δεδομένα, όχι οι Έλληνες πολίτες στα δικά τους! Δεν θυμάμαι κανέναν από τους συγγενείς μου που μετανάστευσαν σε άλλες χώρες, να μου αναφέρει παρόμοιες καταστάσεις που φανερώνουν, αν μη τι άλλο, κρατική ανυπαρξία, πολιτική μεμψιμοιρία και νωθρότητα.