Χάθηκε από τη χώρα η έννοια της ευθιξίας. Είναι πασιφανές αυτό το γεγονός κυρίως στη σφαίρα της πολιτικής.
Μέχρι πριν λίγο καιρό, οι κυβερνώντες επαίρονταν για την εκπληκτική πορεία της Ελληνικής οικονομίας, για το ότι οι θυσίες του λαού έχουν αρχίσει και πιάνουν τόπο, για το πόσο σημαντικό υπήρξε το γεγονός ότι η Ελλάδα βγήκε στις Αγορές και δανείστηκε περίπου 2 δις Ευρώ. Άξαφνα, η Blackrock ανακοίνωσε, μάλλον ξερά, ότι η Ελλάδα βρίσκεται, ανάμεσα σε πολλές άλλες χώρες, στην πρώτη θέση με ορατό τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, ενώ βέβαια η κυβέρνηση δεν έχει λάβει κανένα μέτρο, ώστε να αναδιαμορφώσει την οικονομία, έστω ορισμένους τομείς της, με τέτοιο τρόπο, ώστε να χρειαζόμαστε τον ελάχιστο ή και καθόλου δανεισμό στο μέλλον. Βέβαια, το αυτί κανενός δεν ίδρωσε, ούτε ανελήφθη κάποια ευθύνη γι' αυτήν την αντιφατικότητα.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, για χάρη της πλέον αηδούς μορφής real politic, καυτηρίασε Κύπρια ευρωβουλευτή, η οποία είχε το σθένος να εγκαλέσει (και) την Ελληνική κυβέρνηση, διότι επέτρεψε στους Τούρκους να θέσουν θέμα, κατ' ουσίαν, κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βέβαια, το αυτί του ΥΠ. ΕΞ. και προέδρου του ΠΑΣΟΚ δεν ίδρωσε, ούτε παραιτήθηκε από τη θέση του.
Γινόμενος μάντης κακών επών, προφητεύω (οι σώφρονες θα το πουν διορατικότητα ή απλή λογική, αλλά εγώ τα αρνούμαι όλα αυτά, διότι στην Ελλάδα, την χώρα των τρελών, δεν με "παίρνει" να ισχυριστώ στα σοβαρά ότι είμαι διορατικός ή λογικός) ότι στις επόμενες εκλογές, η σύμπραξη ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελεί ένα πολιτικό γεγονός, ενώ μέχρι σήμερα και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, θεωρώντας ακόμα και τη σκέψη μιας τέτοιας πολιτικής συνεργασίας προσβλητική και απαράδεκτη (ούτοι είπον). Βέβαια, κανενός το αυτί δε θα ιδρώσει, ούτε θα παραιτηθεί κάποιος από τα όποια πολιτικά του αξιώματα.
Η έννοια της ευθιξίας είναι συνεπαγόμενο μιας ηθικής κουλτούρας της πολιτικής, την οποία προφανώς δε διαθέτουν σήμερα πολλοί από τους πολιτικούς μας ταγούς. Αλλά, στ' αλήθεια, δεν με εκπλήσσει αυτό. Αυτό που με εκπλήσσει είναι το γεγονός ότι οι πολίτες αυτής της δύσμοιρης χώρας έχουμε τόσο πολύ "χαλαρώσει" τις ηθικές μας αναστολές, ώστε, ακόμα κι όταν διαπιστώνουμε τα εμφανέστατα ατοπήματα των πολιτικών που διαφεντεύουν τη ζωή μας, δεν πράττουμε ούτε καν τα δέοντα. Συνεχίζουμε να ψηφίζουμε τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια κόμματα, τις ίδιες πολιτικές. Δε θιγόμαστε, λοιπόν ούτε εμείς οι ίδιοι. Θα θιγούν εκείνοι που, από την ηθική κακομοιριά μας, ωφελούνται κατ' εξοχήν οι ίδιοι;
Μέχρι πριν λίγο καιρό, οι κυβερνώντες επαίρονταν για την εκπληκτική πορεία της Ελληνικής οικονομίας, για το ότι οι θυσίες του λαού έχουν αρχίσει και πιάνουν τόπο, για το πόσο σημαντικό υπήρξε το γεγονός ότι η Ελλάδα βγήκε στις Αγορές και δανείστηκε περίπου 2 δις Ευρώ. Άξαφνα, η Blackrock ανακοίνωσε, μάλλον ξερά, ότι η Ελλάδα βρίσκεται, ανάμεσα σε πολλές άλλες χώρες, στην πρώτη θέση με ορατό τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, ενώ βέβαια η κυβέρνηση δεν έχει λάβει κανένα μέτρο, ώστε να αναδιαμορφώσει την οικονομία, έστω ορισμένους τομείς της, με τέτοιο τρόπο, ώστε να χρειαζόμαστε τον ελάχιστο ή και καθόλου δανεισμό στο μέλλον. Βέβαια, το αυτί κανενός δεν ίδρωσε, ούτε ανελήφθη κάποια ευθύνη γι' αυτήν την αντιφατικότητα.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, για χάρη της πλέον αηδούς μορφής real politic, καυτηρίασε Κύπρια ευρωβουλευτή, η οποία είχε το σθένος να εγκαλέσει (και) την Ελληνική κυβέρνηση, διότι επέτρεψε στους Τούρκους να θέσουν θέμα, κατ' ουσίαν, κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βέβαια, το αυτί του ΥΠ. ΕΞ. και προέδρου του ΠΑΣΟΚ δεν ίδρωσε, ούτε παραιτήθηκε από τη θέση του.
Γινόμενος μάντης κακών επών, προφητεύω (οι σώφρονες θα το πουν διορατικότητα ή απλή λογική, αλλά εγώ τα αρνούμαι όλα αυτά, διότι στην Ελλάδα, την χώρα των τρελών, δεν με "παίρνει" να ισχυριστώ στα σοβαρά ότι είμαι διορατικός ή λογικός) ότι στις επόμενες εκλογές, η σύμπραξη ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελεί ένα πολιτικό γεγονός, ενώ μέχρι σήμερα και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, θεωρώντας ακόμα και τη σκέψη μιας τέτοιας πολιτικής συνεργασίας προσβλητική και απαράδεκτη (ούτοι είπον). Βέβαια, κανενός το αυτί δε θα ιδρώσει, ούτε θα παραιτηθεί κάποιος από τα όποια πολιτικά του αξιώματα.
Η έννοια της ευθιξίας είναι συνεπαγόμενο μιας ηθικής κουλτούρας της πολιτικής, την οποία προφανώς δε διαθέτουν σήμερα πολλοί από τους πολιτικούς μας ταγούς. Αλλά, στ' αλήθεια, δεν με εκπλήσσει αυτό. Αυτό που με εκπλήσσει είναι το γεγονός ότι οι πολίτες αυτής της δύσμοιρης χώρας έχουμε τόσο πολύ "χαλαρώσει" τις ηθικές μας αναστολές, ώστε, ακόμα κι όταν διαπιστώνουμε τα εμφανέστατα ατοπήματα των πολιτικών που διαφεντεύουν τη ζωή μας, δεν πράττουμε ούτε καν τα δέοντα. Συνεχίζουμε να ψηφίζουμε τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια κόμματα, τις ίδιες πολιτικές. Δε θιγόμαστε, λοιπόν ούτε εμείς οι ίδιοι. Θα θιγούν εκείνοι που, από την ηθική κακομοιριά μας, ωφελούνται κατ' εξοχήν οι ίδιοι;
