Ανοιχτή Επιστολή προς Έλληνες πολιτικούς

Προς τους λεγομένους «Μνημονιακούς» πολιτικούς

Αξιότιμοι Κύριοι,

Αντιλαμβάνομαι σε κάθε περίπτωση το προκύψαν πρόβλημα της χώρας μας. Γνωρίζω και κατανοώ τη δική σας άποψη. Έχω, όμως σοβαρότατες ενστάσεις στον τρόπο που διαμορφώνετε τον πολιτικό – προγραμματικό σας λόγο, έναντι των προσεχών εκλογών της 17ης Ιουνίου. Και εξηγούμαι:

Οι γενικόλογες αναφορές σας στην «ανάπτυξη» μόνο θυμηδία προκαλούν. Ξεκάθαρες δεσμεύσεις δεν προτίθεσθε να διατυπώσετε. Την ίδια ώρα ο λαός ζει στην ανέχεια και βλέπει να πληγώνεται βάναυση η εθνική του αξιοπρέπεια (ναι, υπάρχει ακόμη αυτή, σε κάποιους από εμάς τους ταπεινούς). Αναγκάζεται να πληρώνει τα φάρμακά του, διότι τα ταμεία έχουν διαλυθεί. Βλέπει το μισθό και τις συντάξεις του να μειώνονται, με τρόπο οριζόντιο, την ίδια ώρα που «ροκανίζεται» ο προϋπολογισμός του κράτους εξαιτίας της χρηματοδότησης των κομμάτων και το βουλευτικό σώμα εξακολουθεί να λαμβάνει παχυλότατους μισθούς και συντάξεις. Βλέπει τις Τράπεζες να εξαπατούν τους δανειολήπτες, παροτρύνοντάς τους δήθεν σε ρύθμιση οφειλών, στην ουσία όμως βυθίζοντάς τους ακόμα περισσότερο σε μια δίνη οικονομικής εξαθλίωσης, την ίδια ώρα που τα κόμματα όχι απλώς ρυθμίζουν τις οφειλές τους, αλλά «κουρεύουν» πολλές απ’ αυτές και μάλιστα με φοβερά ευνοϊκούς όρους. Βλέπει την εφορία, το ΙΚΑ, τα ταμεία να προβαίνουν σε συλλήψεις και σε κατασχέσεις περιουσιών προς πολίτες που χρωστούν λεφτά, την ίδια ώρα που τα ασφαλιστικά ταμεία δηλώνουν ανεπάρκεια πόρων που προκλήθηκε από υφαρπαγή, κι όμως κανείς δεν τιμωρείται γι’ αυτήν. Δε μιλάτε για την Εκπαίδευση που χωλαίνει ολοένα και περισσότερο δίχως στόχους και δίχως προσανατολισμό συγκεκριμένο, δε μιλάτε για το σύστημα Υγείας που, ολοένα και περισσότερο εξαθλιώνεται, δε μιλάτε για τη δικαιοσύνη που λειτουργεί υποτυπωδώς και, δυστυχώς ορισμένες φορές, με τρόπο «νταβατζιλίδικο», δε μιλάτε για τα εθνικά θέματα που ολοένα και τα υποβιβάζετε, δε μιλάτε καν για την εκμετάλλευση της ΑΟΖ ,δε μιλάτε ουσιαστικά για την αποκρατικοποίηση οργανισμών, την ουσιαστική εκμετάλλευση (κι όχι πανικόβλητη παραχώρηση) της δημόσιας περιουσίας, την αγροτική δύναμη που την καταστήσατε αδυναμία, την τουριστική βιομηχανία που την αφήσατε στο έλεος του θεού, τη ναυτιλία από την οποία εξαρθρώσατε κάθε υγιή πρωτοβουλία και δυναμικότητα.

Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι ίσως οι πιο κρίσιμες της μεταπολίτευσης. Μας το επαναλαμβάνετε εν είδει απειλής. Είστε εσείς, όμως που δεν έχετε αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης στη χώρα. Οι απειλές, οι εκβιασμοί, οι επιθέσεις κατά αντιπάλων και η επίκληση μιας δήθεν προσωπικής ηθικής, στην παρούσα φάση δεν πείθουν κανένα σώφρονα άνθρωπο. Ο ικανός πολιτικός λόγος, η στέρεη σκέψη, η λογική πείθουν. Εξακολουθώντας να χρησιμοποιείτε τους πρώτους τρόπους, οδηγείτε τη χώρα και εσάς στην απόλυτη καταβαράθρωση.

Προς τους λεγόμενους «Αντιμνημονιακούς» πολιτικούς

Αξιότιμοι κύριοι,

Στις εκλογές που διενεργήθηκαν, ο λαός τίμησε με την ψήφο του πολλούς από εσάς. Από τα μέχρι σήμερα τεκταινόμενα, διαφαίνεται πως η ψήφος που σας έδωσε, δεν αξιοποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο. Το ότι σηκώσατε τη σημαία του Αντιμνημονιακού αγώνα, δε σημαίνει ότι ο ρόλος σας τελείωσε. Οφείλετε να προχωρήσετε σε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, τόσο στο πλαίσιο της οικονομικής αναφοράς, όσο και στο πλαίσιο της πολιτικής δραστηριότητας. Σας δόθηκε η δυνατότητα να κυβερνήσετε ή, έστω, να συγκυβερνήσετε και να «προσπεράσετε» με τρόπο ομαλό, τέτοιο που ταιριάζει στο σύγχρονο ελληνικό πολιτικό βίο, τη μνημονιακή πολιτική, να αλλάξετε εκ βάθρων κάποιες συγκεκριμένες νοσηρές καταστάσεις που επικράτησαν στη χώρα μας. Κρυφθήκατε πίσω από το δάκτυλό σας, στρουθοκαμηλίσατε, βρήκατε χίλιες δικαιολογίες και οδηγήσατε τη χώρα σε νέες εκλογές.

Χρησιμοποιείτε την οργή του κόσμου προς όφελός σας. Παίζετε με την ευημερία του λαού που σας εμπιστεύτηκε. Παίζετε με την εθνική του ακεραιότητα. Είστε δίγλωσσοι και αναξιόπιστοι, ακριβώς επειδή άλλως μιλάτε εκεί, άλλως εδώ, αλλιώς υπόσχεστε κι αλλιώς πράττετε. Το σημαντικότερο, όμως είναι πως έχετε κάνει σημαία σας την απαγκίστρωση από το Μνημόνιο, χωρίς να προσφέρετε αντίστοιχα κανέναν άλλο τρόπο εξόδου από την κρίση. Αντί για οράματα, προσφέρετε χίμαιρες, αντί για ηγετικό πολιτικό λόγο, καταφεύγετε στον πιο επαίσχυντο λαϊκισμό.

Η πολιτική του Μνημονίου δεν αποτελεί ιδεολογία. Ιδεολογία αποτελεί η πίστη σε αξίες και ιδανικά του έθνους μας, ιδεολογία αποτελεί η προσπάθεια εγκαθίδρυσης κοινωνικού κράτους, ιδεολογία αποτελεί η προώθηση υγιούς επιχειρηματικότητας και ατομικής πρωτοβουλίας, ιδεολογία αποτελεί η αγάπη προς την πατρίδα. Μείναμε δίχως ιδεολογία και γι’ αυτό είστε υπόλογοι και οι «Μνημονιακοί» και οι «Αντιμνημονιακοί». Μείναμε χωρίς ηγέτες με ανάστημα και σ’ αυτό φταίμε εμείς.

Διατελών υπό καθεστώτος πολιτικής σωφροσύνης,

Ο «κυρίαρχος Λαός»

Δημοκρατία και σύγχρονη τεχνολογία: ένα καινό όραμα

Είναι πλέον κοινός τόπος στην πολιτική της χώρας μας ο χαρακτηρισμός των πολιτικών διαδικασιών ως παρακμιακές, μη δυνάμενες να εκφράσουν την πραγματική βούληση των πολιτών. Η πρώτη ιδιότητα σε ένα υγιές κράτος είναι η πολιτική, με την έννοια που ο κάθε πολίτης θέλει - για μένα, οφείλει - να είναι πολιτικοποιημένος. Η μεγάλη όμως σύγχυση που τα τελευταία χρόνια διαμορφώθηκε ανάμεσα στο τι σημαίνει πολιτικοποιημένος και τι κομματικοποιημένος, δε βοήθησε στο να διαμορφωθούν συνθήκες ανάπτυξης συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων, ειδικότερα στη χώρα μας. Η πολιτική φιλοσοφία στην Ελλάδα αναλώνεται σε μια στείρα αναφορά στον αρχαίο και σύγχρονο τρόπο πολιτεύεσθαι, δίχως η πολιτική σκέψη να ξεφεύγει από τις συμπληγάδες ενός πολιτικού σκηνικού που, κατά κοινή ομολογία, πλέον είναι ξεπερασμένο.

Στα πλαίσια των παραπάνω σκέψεων, θεωρώ πως είναι επιβεβλημένη η συγκρότηση ξεχωριστής πολιτικής δεξαμενής σκέψης που θα διαμορφώσει νέα δεδομένα στο σύγχρονο τρόπο πολιτεύεσθαι. Τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τόσο τις αρχαίες πηγές και τους παράγοντες που οδήγησαν το πολίτευμα της Δημοκρατίας στη σημερινή επικράτησή του στα ανεπτυγμένα κράτη, όσο και στον τρόπο που η σύγχρονη τεχνολογία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί, ώστε η δημοκρατία να λάβει καινούργιες διαστάσεις ανάπτυξης. Δε θεωρώ απαραίτητο, αυτή η δεξαμενή σκέψης που θα συγκροτηθεί να διεκδικεί να προσκομίσει καινές ιδεολογικές αναφορές. Ο πατριωτισμός, η σωστή δημοκρατική πολιτική δράση, η ελπίδα για μια Ελλάδα περήφανη για την ιστορία της, την παράδοσή της και την πολιτική της δράση, θα καθορίζουν τους στόχους αυτής της δεξαμενής σκέψης. Αυτό που οφείλουμε να προάγουμε είναι μια καινούργια μορφή πολιτικής δράσης, με βασικό στοιχείο την αξιοποίηση και χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας στο μεγαλύτερο φάσμα της πολιτικής δραστηριότητας, ώστε η τελευταία να γίνει πιο άμεση και αποτελεσματική.

Πολλά ακούγονται περί διενέργειας δημοψηφίσματος, επικράτησης άμεσης δημοκρατίας, αναθεώρησης Συντάγματος, ακόμη και σχηματισμός συντακτικής συνελεύσεως. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στην ίδια σκέψη: ο κοινοβουλευτισμός δέχεται, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του, ειδικότερα κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, πρωτοφανή επίθεση. Όμως θα πρέπει να προσεχθούν κάποια συγκεκριμένα ζητήματα.Οπωσδήποτε, ο κοινοβουλευτισμός διαθέτει πάρα πολλά τρωτά σημεία, ώστε να συνεχίσει να υφίσταται με τις ίδιες αρχές που υφίστατο ως τα σήμερα. Η απόλυτα άμεση δημοκρατία, όμως είναι μάλλον ανέφικτη. Ορθότερο θα ήταν ένα μικτό σύστημα με τις εξής βασικές αρχές:

§  Συμμετοχή όλων των πολιτών στην ενάσκηση της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Το Σύνταγμα του Κράτους οφείλει να επιτρέπει την ενάσκηση των παραπάνω εξουσιών με άμεση εκπροσώπηση. Εκπροσώπηση δι’ αντιπροσώπων επιτείνει τόσο τις κοινωνικές ανισότητες, όσο και τις πολιτικές διαστρεβλώσεις της πραγματικής θέλησης του λαού. Τα τελευταία γεγονότα το αποδεικνύουν έμπρακτα.

§  Η νομοθετική εξουσία οφείλει να ασκείται από συλλογικό όργανο πολιτών που κληρώνονται, καθώς και ειδικό όργανο σύνταξης των νόμων που δε θα συμμετέχει στις τελικές αποφάσεις του συλλογικού οργάνου. Ο θεσμός δηλαδή των Βουλευτών δε θα πάψει να υφίσταται. Θα είναι όμως άλλος ο ρόλος του και άλλη η θέση του στην πολιτική ζωή.

§  Η εκτελεστική εξουσία θα ασκείται από αιρετό πολίτη, μέσα από άμεση ψηφοφορία όλων των πολιτών κι όχι μέσω του νομοθετικού οργάνου, ο οποίος και θα προτείνει – χωρίς δικαίωμα παρέμβασης, αρνησικυρίας ή επιβολής – μέλη που θα στελεχώνουν το Εκτελεστικό όργανο, το οποίο και θα αφορά σε όλους τους βασικούς τομείς της δημόσιας ζωής (Εκπαίδευση, Υγεία κλπ). Τα μέλη του Εκτελεστικού Οργάνου θα είναι επίσης αιρετά με άμεση ψηφοφορία όλων των πολιτών.

§  Η ενάσκηση της δικαστικής εξουσίας δύναται να συμβεί μέσω ενός μικτού συστήματος απονομής δικαιοσύνης, το οποίο θα βασίζεται τόσο στην ύπαρξη ειδικού σώματος Δικαστών, όσο και στη σύγχρονη συμμετοχή και παρουσία σώματος ενόρκων σε ΚΑΘΕ μορφή απονομής δικαιοσύνης μέσω των οργάνων απονομής της (είτε αυτά είναι αστικά, είτε ποινικά, είτε διοικητικά δικαστήρια και πάσης φύσεως αντίστοιχα όργανα). Η ύπαρξη ειδικού σώματος Δικαστών κρίνεται απαραίτητη, καθώς τα σύγχρονα κράτη διαθέτουν πολύπλοκο νομικό σύστημα. Η παρουσία σώματος ενόρκων, όμως είναι επίσης απαραίτητη, καθώς θα θεραπευτούν βασικά συμπτώματα διαφθοράς της δικαστικής εξουσίας, μονομερούς ενάσκησης εξουσίας (π.χ. δικαστήρια με αποφάσεις ενός και μόνο δικαστού τείνουν να διαμορφώνουν σύστημα εντελώς μονοδιάστατο και χαμηλού κύρους), καθώς και παρερμηνειών του νόμου.

§  Η ισονομία οφείλει να αποτελεί συστατικό στοιχείο· Η ισηγορία το ίδιο. Κατά συνέπεια, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καθορισμένα με νόμο, θα συγκαλείται ηλεκτρονική Συνέλευση πολιτών, στα οποία θα συζητούνται και, αν απαιτείται, κατόπιν θα ψηφίζονται τόσο θέματα Ημερησίας Διατάξεως που θα εισηγείται το Εκτελεστικό Όργανο, όσο και θέματα Εκτάκτου Ενδιαφέροντος που θα εισηγούνται ηλεκτρονικά οι πολίτες.Ένα επιμέρους συμπέρασμα των παραπάνω σκέψεων οφείλει να είναι και το εξής: το ίδιο το σύστημα του κοινοβουλευτισμού όντως παράγει όλα αυτά τα φαινόμενα που έχουν δημιουργήσει και την παρούσα κρίση. Δεν είναι όμως ούτε σωστή, ούτε δικαιολογημένη η απόλυτη γενίκευση πως όλοι όσοι το υπηρετούν είναι διεφθαρμένοι. Η επίθεση κατά του κοινοβουλευτισμού ας παραμείνει στο πλαίσιο των ιδεών κι ας μη στρέφεται κατά μεμονωμένων ή ολόκληρων των εκπροσώπων του. Η βία είναι κατακριτέα, κι οφείλει να είναι, σε κάθε μορφή δημοκρατικής πολιτείας.

§   Επειδή η εκπαίδευση ενός λαού είναι από τα σημαντικότερα, αν όχι το πιο σημαντικό στοιχείο, ανάπτυξης υγιούς πολιτικής ζωής, είναι επιβεβλημένη η αλλαγή πολλών από τα χαρακτηριστικά της. Εκπαίδευση η οποία, πρώτα απ’ όλα θα καλλιεργεί την αντίληψη της συμμετοχής Ένα σύστημα βασισμένο στις αρχές της άμεσης συμμετοχής, οφείλει να καλλιεργεί τη σημασία αυτής ακριβώς της συμμετοχής. Διαφορετικά δε θα είχε νόημα η οποιαδήποτε αντίστοιχη προσπάθεια. Κατά δεύτερον, θα εξάρει τη σημασία της δημιουργικότητας. Θα απαλείψει το απόλυτο στερεότυπο του βολέματος και του δήθεν δημόσιου χαρακτήρα της, που και μίζερος είναι και καλλιεργεί λανθασμένες αντιλήψεις του τύπου «μόνο στο Δημόσιο μπορώ να προσβλέπω». Έτσι,θα διαμορφώσει και την αναζήτηση του υγιούς κέρδους που θα παράγεται από την εργασία και θα περιθωριοποιηθούν αντιλήψεις που θεωρούν την υγιή επιχειρηματικότητα κλεψιά. θα ξαναδώσει πίστη στις αξίες όχι μόνο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και του ελληνικού κράτους. Το κράτος δεν είναι κακό, ούτε όλοι οι εκπρόσωποί του είναι δυνάμει εγκληματίες ή απατεώνες. Θα προάγει την ελληνική ιστορία και παράδοση, όχι στη βάση του ότι μόνο οι έλληνες διαθέτουμε τέτοια, αλλά στη βάση ότι έχουμε έναν ιδιαίτερο και ξεχωριστό πολιτισμό. Δε χρειάζεται να γίνουμε ρατσιστές ή συνωμοσιολόγοι του τύπου «οι ξένοι θέλουν μόνο το κακό μας», ούτε να υιοθετούμε Βερεμικές ανοησίες του τύπου «σιγά την ιστορία μας».

Η πολιτική φιλοσοφία σήμερα δεν μπορεί να παραμένει σε στείρες αναλύσεις ή αναμάσημα των αρχών των πολιτευμάτων. Οφείλει και να διαμορφώσει νέα πλαίσια πολιτικής σκέψης. Αλλιώτικα, θα παραμείνει απλώς μια μορφή άγονης παρουσίασης ιδεών και συστημάτων, δίχως τον οραματισμό που ο κλάδος της πολιτικής φιλοσοφίας χρειάζεται.

Δ. Γκίκας,

Μ.Α. Συστηματικής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών,

Υπ. Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας

Ανοιχτή Επιστολή προς Ευρωπαίους Εταίρους - Δανειστές

Αξιότιμοι κύριοι,

Με ειλικρινή αγωνία, αυτήν που κάθε Έλληνας, αλλά και κάθε άλλος που νιώθει Έλληνας, αισθάνεται, πληροφορήθηκα τις τελευταίες εξελίξεις και ενέργειες στις οποίες προβήκατε, αναφορικά με τη δόση του δανείου των 5,2 δις ευρώ προς τη χώρα μου.

Η Ελλάς, κύριοι, όπως και υμείς έχετε παραδεχτεί κατά καιρούς, κατέβαλλε και καταβάλλει θυσίες τεράστιες που καταβυθίζουν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της, ώστε να μπορέσει να υιοθετήσει μέτρα μάλλον επαχθή, μόνο και μόνο επειδή υποστηρίξατε ότι αποτελούν τα μόνα που θα ορθοποδήσουν οικονομικά τη χώρα και θα την οδηγήσουν σε τροχιά ανάπτυξης. Κατά καιρούς, μάλιστα επιδείξατε ιδιαίτερη πυγμή στο να υιοθετηθούν τα μέτρα αυτά από την Ελληνική κυβέρνηση, ενώ δε διστάσατε να παρέμβετε και πολιτικά, ζητώντας, κατ’ άλλους επιβάλλοντας, αλλαγή κυβέρνησης και πρωθυπουργού, οδηγώντας τη χώρα σε τροχιά διάλυσης και σύροντάς την ακόμη και σε, μερική έστω, κατάλυση του Συντάγματος. Παρά ταύτα, οι υγιείς πολιτικές και παραγωγικές δυνάμεις αυτού του τόπου όχι μονάχα παραδέχτηκαν τη χρησιμότητα δραστικών αλλαγών και μεταρρυθμιστικών προσπαθειών, αλλά την υποστήριξαν, έστω κι αν δεν συμφωνούσαν στα μέτρα καθαυτά. Ακολούθησαν, λοιπόν την πολιτική σας, την ασπάστηκαν στο μεγαλύτερο κομμάτι της και, παρά το γεγονός ότι διαφωνούσαν στα σημεία, έπραξαν το καθήκον τους απέναντι στη χώρα και υποχώρησαν στις επιταγές σας.

Κάθε σώφρων άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα προκαλούν από προβληματισμό ως πανικό σε σας. Μεγάλη μερίδα του Ελληνικού λαού απέρριψε τη «συνταγή» του Μνημονίου, παρά το γεγονός ότι προεκλογικά προβήκατε σε αφόρητες πιέσεις και κεκρυμμένες απειλές. Αυτό που ίσως δεν αντιληφθήκατε τότε και, φοβούμαι, δεν αντιλαμβάνεστε ούτε και τώρα είναι πως αυτές ακριβώς οι πιέσεις και οι εκβιασμοί λειτούργησαν με ακριβώς αντίθετο τρόπο. Πιέζοντας το φιλότιμο και την υπερηφάνεια του λαού μου, δημιουργήσατε κλίμα οργής και αγανάκτησης ακόμη και σ’ αυτούς που δεν αντιμάχονται την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

Φαντάζομαι ότι σας παραξενεύει, ίσως και σας εξοργίζει, το γεγονός πως οι Έλληνες είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι σα λαός και δε σκύβουμε εύκολα το κεφάλι. Πρέπει όμως να θυμάστε πως αυτή η περηφάνεια και η ανυπακοή έδωσαν στο στρατόπεδο των Συμμάχων, κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την πρώτη νίκη τους εναντίον του Φασισμού και του Ολοκληρωτισμού που απειλούσε να σκεπάσει ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. Τότε, μας αποκαλέσατε ήρωες. Τώρα, μας αποκαλείτε απατεώνες και τεμπέληδες. Τότε, σπεύσατε να μας συγχαρείτε και να μας στηρίξετε. Τώρα, απειλείτε και θέτετε εκβιαστικά διλήμματα στο λαό που γέννησε τη Δημοκρατία και που τόσο δηλώνετε ότι εκτιμάτε, χωρίς όμως στ’ αλήθεια να σέβεστε.

Παρακρατείτε ένα ποσό του δανείου, διακηρύσσετε παντού, χωρίς πολλά λόγια, όπως λέτε,  ότι το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια κι ότι οι δεσμεύσεις δεν μπορούν να αναθεωρούνται. Μας θυμίζετε ότι η Ελλάδα έχει λάβει τεράστια ποσά για την εξυπηρέτηση του χρέους της και παριστάνετε τους θιγμένους, λέγοντας ότι έχετε εκτεθεί σ’ όλο τον κόσμο, επειδή στηρίξατε το κούρεμα του χρέους. Ισχυρίζεστε ότι έχετε προσφέρει την απαραίτητη τεχνογνωσία και το χρόνο, ώστε το χρέος να γίνει βιώσιμο, δηλώνοντας έκπληκτοι με το γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να ορθοποδήσουμε. Αναφέρεστε δε στην «αλληλεγγύη» που προσφέρουν τα κράτη μεταξύ τους, μέσα στο πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης.

Κύριοι,

Επειδή η παραβίαση της λογικής έχει και όρια, χωρίς πολλά – πολλά λόγια, σας θυμίζω:

Το κράτος ΕΧΕΙ συνέχεια. Οι πολιτικές όμως μπορούν και να αλλάξουν. Καμία πολιτική δεν είναι μονόδρομος, ειδικότερα στη δημοκρατία. Αλλιώτικα, κυρίες και κύριοι εταίροι, θα ήσαστε ακόμη κάτω από τη Ναζιστική μπότα.

Οι δεσμεύσεις πάντοτε μπορούν να τεθούν υπό αναθεώρηση. Πολλοί Γερμανοί πολιτικοί κατά καιρούς δεσμεύτηκαν να αποζημιώσουν τη χώρα μου για τα όσα μύρια υπέφερε από τους κατακτητές, αλλά οι δεσμεύσεις αναθεωρήθηκαν.

Πράγματι, η Ελλάδα έχει δεχτεί σημαντικά ποσά για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ξεπληρώνουμε δηλαδή το ένα δάνειο με άλλο. Ποσά για την ανάπτυξη, όμως δεν έχει δεχτεί. Και σεις, βέβαια, ως δανειστές, ενδιαφέρεστε για τα χρήματά σας. Εμείς, ο λαός, ενδιαφερόμαστε για το μέλλον μας. Κάποιος κακεντρεχής θα έλεγε ότι συμπεριφέρεστε σαν τράπεζα που κοιτά να υποθηκεύσει τη χώρα μου όσο μπορεί για να εξασφαλίσει το δάνειο, παρά σαν διακρατικός οργανισμός που δημιουργήθηκε επί τη βάσει αμοιβαίας φιλίας και συνεργασίας.

Μας λέτε ότι μπορούν να γίνουν ελαφρύνσεις. Τώρα το λέτε! Πριν από μήνες, ούτε να το ακούσετε δε θέλατε! Μας ζητάτε να παραμείνουμε στην εξίσωση, αν θέλουμε να αναπτυχθούμε αορίστως αργότερα. Ποια εξίσωση; Άνθρωποι είμαστε, όχι νούμερα!

Η Ευρώπη, αν έχει εκτεθεί παγκοσμίως, είναι διότι ακολουθεί μια πολιτική που όχι μόνο εξαντλεί οικονομικά τους λαούς της, αλλά οδηγεί και σε πολιτικούς κινδύνους.

Αν δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος και η τεχνογνωσία για να γίνει το χρέος βιώσιμο, γιατί αυτό δε γίνεται; Βαπτίζετε την αποτυχία, επιτυχία;

Μιλάτε για αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών... Είναι προφανές ότι δε γνωρίζετε τη σημασία του όρου. Θα το αποδείξω με το εξής: Αν οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου, παρά το αποτέλεσμα της κάλπης, το οποίο ξεκάθαρα στρέφεται κατά της μνημονιακής πολιτικής, δέχονταν τελικά να διατηρήσουν τα συμφωνηθέντα της προηγούμενης κυβέρνησης, θα ήσαστε πρόθυμοι να εγγυηθείτε από τη μεριά σας, ότι θα βοηθήσετε την Ελληνική κυβέρνηση, όχι με αερόλογες υποσχέσεις ανάπτυξης, αλλά με πραγματικά δεδομένα να αναπτύξει την οικονομία της; Θα μπορούσατε, επί παραδείγματι, να εγγυηθείτε στην Ελληνική κυβέρνηση κάθε είδους υποστήριξη (αμυντική, διπλωματική κ.ο.κ που προβλέπονται εξάλλου από το καταστατικό της Ε.Ε.) στην ανακήρυξη της ΑΟΖ στο χώρο του Αιγαίου; Θα παρείχατε εγγυήσεις για τον συμψηφισμό των δανείων που έχουμε λάβει με τις πολεμικές αποζημιώσεις που δεν έχουμε λάβει; Θα αναλαμβάνατε, ως Ε.Ε., την παροχή διπλωματικής βοήθειας ώστε η γειτονική χώρα της FYROM να μην ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. με το όνομα Μακεδονία; Θα ήσαστε πρόθυμοι να θέσετε βέτο στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., εφόσον η τελευταία, όχι απλώς δεν υιοθετήσει τις αρχές της, αλλά δεν άρει το καθεστώς casus belli για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια; Εν τέλει, θα φροντίζατε – εγγράφως και δεσμευτικά – για την αποκατάσταση του ονόματος της χώρας μας στο εξωτερικό, προχωρώντας – για να αναφέρω ένα και μόνο παράδειγμα – στην ποινική δίωξη χωρών που κατέχουν παρανόμως ελληνικές αρχαιότητες; Αν συμφωνήσετε με τα παραπάνω, να είστε σίγουροι ότι η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων αυτού του τόπου θα βρει τον τρόπο να μη σας αφήσει ακάλυπτους, χωρίς μάλιστα να αναγκαστείτε να προβαίνετε σε τέτοια εκβιαστική και ανέντιμη πολιτική στάση, αξιώνοντας την απόλυτη υποταγή από μέρους των πολιτικών δυνάμεων μ’ έναν τρόπο που καθόλου δεν συνάδει με το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, το οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπείτε.

Κύριοι,

Η αγωνία που διακατέχει εμένα, ως απλός πολίτης, το ανέφερα ήδη, διακατέχει κι όλους εκείνους που αισθάνονται Έλληνες. Ωφείλετε κι εσείς να αισθάνεσθε έτσι, καθόσον αποτελείτε τέκνα του Δυτικού Πολιτισμού, ενός πολιτισμού που, με όλα τα άλλα, αντιλαμβανόμενος την αξία της «ετικέτας» (“brand name”, για να το πω στη γλώσσα που καταλαβαίνετε καλύτερα) «Έλληνας», δεν δίστασε να ανακηρύξει με την ένδοξη αυτή ονομασία κάθε άνθρωπο που λαμβάνει την ίδια παιδεία με την ελληνική (και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδείας της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας). Είναι, λοιπόν ευκαιρία για σας, να αποδείξετε ότι γνωρίζετε και τιμάτε τους απογόνους του πολιτισμού εκείνου που σας έδωσε τα φώτα για να φτάσετε στο καλύτερο σημείο της ανθρώπινης πορείας προς την εξέλιξη, την πρόοδο, την ανάπτυξη. Όχι ευεργετώντας απλώς (οι Έλληνες δεν έχουμε ανάγκη ευεργεσίας και σίγουρα όχι του είδους που παρέχετε εσείς μέχρι σήμερα), αλλά συμπαραστεκόμενοι στο λαό που πολλά προσέφερε στην Ευρώπη και στο όραμα της Ενοποίησής της.

Μετά τιμής,

Δ. Γκίκας

Εκπαιδευτικός

Υ.Γ. Όταν εξοργίζομαι ακόμη κι εγώ, που είμαι Ευρωπαϊστής, κάτι δεν πάει καλά με την Ευρώπη σήμερα...

Ο επαναπροσδιορισμός του πατριωτικού χώρου

 

Σε συνθήκες οικονομικής δυσχέρειας, ιδεολογικής κρίσης και πολιτικής αστάθειας διεξήχθησαν οι πρόσφατες εκλογές. Αντί δε να επιλύσουν προβλήματα, δημιούργησαν έτι περισσότερα. Ένα απ’ αυτά είναι ο πολιτικός και ιδεολογικός προσδιορισμός του πατριωτικού χώρου.

Η αμφισβήτηση της Ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, το πρόβλημα της μετανάστευσης, η απαξίωση εκ μέρους εκπροσώπων του δικομματισμού πολλών από τους παραδοσιακούς θεσμούς του έθνους, οδήγησαν στον πρωτοφανή κατακερματισμό – πολιτικό και ιδεολογικό – των πατριωτικών δυνάμεων. Η κεντροδεξιά παράταξη οδηγήθηκε σε διάσπαση. Την είσοδό τους στη Βουλή διεκδίκησαν με αξιώσεις 5 κόμματα που ανήκουν σ’ αυτό το χώρο, ενώ δεν είναι τυχαίο πως ακραίες συνιστώσες κατάφεραν να αλιεύσουν πολλές χιλιάδες ψήφους, αποτελώντας σημαντική κοινοβουλευτική δύναμη.

Για όποιον παρακολουθούσε τα δρώμενα στην πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια, αυτή η εξέλιξη ήταν μάλλον αναμενόμενη. Όταν απαξιώνεις το μεταναστευτικό πρόβλημα, άλλοτε «στρουθοκαμηλίζοντας», άλλοτε αποκαλώντας τους ανησυχούντες «ρατσιστές», οι πολίτες που βιώνουν την τεράστια σε μέγεθος εγκληματικότητα, κάποια στιγμή θα στραφούν στον ακραίο λόγο. Όταν τοποθετείς Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων μια πολιτικό που, ως Ευρωβουλευτής, ασπαζόταν θεωρίες περί καταργήσεως του Αβάτου του Αγίου Όρους και λατινοποιήσεως της Ελληνικής γλώσσας, ο πολίτης που δεν έχει απεμπολήσει τις παραδοσιακές του αξίες θα στραφεί εκεί όπου, υποτίθεται, διαφυλάσσονται. Όταν επιτρέπεις να απαξιώνεται η ελληνική ιστορία και να αναβαπτίζεται στα σχολικά βιβλία η σφαγή της Σμύρνης «συνωστισμός», ο πολίτης αισθάνεται ξεκομμένος από την πολιτική και εκπαιδευτική ηγεσία, οπότε μοιραία θα στραφεί αλλού. Όταν απαξιώνεται ο εκκλησιαστικός λόγος και η Ορθόδοξη Παράδοση, όταν θεωρείται εξ ορισμού ακραία κάθε αναφορά στην πατρίδα, όταν προπαγανδίζεται κάθε ξένο στοιχείο πολιτισμού και τρόπου ζωής ως το μόνο καλό, σπρώχνεις ανθρώπους που δεν υπήρξαν απαραίτητα ακραίοι στο να ασπαστούν ξενοβοφικό λόγο.

Το μεγάλο, όμως ζήτημα που τίθεται είναι αυτό που αφορά την Ευρωπαϊκή προοπτικής της χώρας. Στον περίφημο λόγο που εκφώνησε ο Κ. Καραμανλής ο Πρσβύτερος στο Ζάππειο, το 1979, όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΟΚ, ανέφερε ότι οι Έλληνες επιθυμούν να είναι Ευρωπαίοι, χωρίς όμως να σημαίνει αυτό απώλεια της εθνικής τους ταυτότητας. 33 χρόνια μετά, η διακήρυξη αυτή ξεχάστηκε. Η Εθνική ταυτότητα και η ευρωπαΪκή προοπτική μοιάζουν μεγέθη που συγκρούονται. Γι’ αυτό το λόγο η αντιευρωπαϊκή ρητορεία εισχώρησε και στον πατριωτικό χώρο.

Ξεκινώντας απ’ αυτό, θεωρώ ότι πρέπει να ξαναθυμίσουμε πως η Ευρώπη ανήκει στην Ελληνική πολιτισμική σφαίρα. Πολιτισμικά, οι Ευρωπαίοι είναι απόγονοί μας. Τα όποια προβλήματα υπάρχουν – και είναι πολλά, κανείς δεν αντιλέγει – δεν είναι δυνατό να οδηγήσουν σ’ ένα πολιτικό και πολιτισμικό διαζύγιο. Απ’ την άλλη, όμως η απόλυτη προσήλωση στις πολιτικές επιταγές των Ευρωπαίων συνιστά έλλειψη εθνικής βούλησης. Δεν είναι ανάγκη να υποδουλωθούμε πολιτικά ή οικονομικά, για να διατηρήσουμε την Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα.

Το μεταναστευτικό πρόβλημα πρέπει πλέον να τεθεί επί τάπητος. Όχι όμως στη βάση μιας αόριστης ρητορείας. Κανένα πολιτισμένο κράτος στον κόσμο δεν υποβιβάζει την ποιότητα ζωής των πολιτών του για να μη... πειράξει τους παράνομους μετανάστες που ζουν σ’ αυτό. Οργάνωση χρειάζεται, πολιτική βούληση σοβαρή και μετρημένη. Ο ανθρωπισμός και το φιλότιμο είναι δεδομένα κι αυτονόητα στον Έλληνα κι όσοι ανόητοι μας κατηγορούν τόσο εύκολα για ρατσιστές, ας πάει να ζήσει για λίγο σε άλλα κράτη, για να καταλάβει τι σημαίνει να βιώνεις τον πραγματικό ρατσισμό.

Η παιδεία είναι προνόμιο του λαού. Είναι ταυτόχρονα υπόθεση και ευθύνη εθνική. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχτώ, ως εκπαιδευτικός, ότι πρώτιστη βούληση της ηγεσίας αυτής της χώρας είναι να απαλείψει το εθνικό της περιεχόμενο.

Τα εθνικά θέματα πρέπει επιτέλους να μπουν στην καθημερινή ατζέντα των πολιτικών. Είτε δε μιλάμε πια γι’ αυτά, είτε τα θεωρούμε υποδεέστερα. Ακόμη χειρότερα, τα σπρώχνουμε προς μια... δήθεν διεθνιστική λογική. Έμεινα εμβρόντητος ακούγοντας πρόσφατα από δημοσιογράφο μεγάλου ιδιωτικού καναλιού να αστειεύεται με γνωστό ηθοποιό από την Κρήτη για την περίπτωση η Μεγαλόνησος να ανεξαρτητοποιηθεί! Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν υπάρχει ξένος δάκτυλος ή συμφέροντα. Αυτά πάντα θα υπάρχουν. Εμείς τι κάνουμε, είναι το θέμα.

Η απεμπόληση εθνικών συμφερόντων, η άκρατη και άκριτη μιμητική αποδοχή και υιοθέτηση ξένων προτύπων πολιτικής συμπεριφοράς, ο αποχρωματισμός του ελληνικού κράτους από συγκεκριμένες ιστορικές και εθνικές αντιλήψεις, δεν εκπροσωπούν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Οπωσδήποτε, είναι ανάγκη να υπάρξει αλλαγή πλεύσης στο ζήτημα της πολιτικής συμπεριφοράς από πλευράς των ηγετών της χώρας μας. Είναι, μάλιστα δεδομένο πως εκείνοι οι ταγοί που θα το αντιληφθούν αυτό, θα διαμορφώσουν νέα πολιτικά δεδομένα στη χώρα μας. Είναι πραγματική παρακμή του πολιτικού μας συστήματος να επιτρέπουμε σε ακραίες πολιτικές συνιστώσες να μονοπωλούν τον πατριωτικό λόγο.

Το ελληνικό κράτος διαθέτει ισχυρό εθνολογικό προσανατολισμό που εδράζεται τόσο στη μακραίωνη ιστορική του παρουσία και τη σπουδαία πολιτισμική του πορεία, όσο και στους αγώνες που έδωσε ο λαός του για να παραμείνει ανεξάρτητο. Η γλώσσα του, εθνική κι όχι από συγκυρίες κυριαρχούσα, η θρησκεία του, αμιγώς χριστιανική, η πολιτιστική του ταυτότητα και η εθνική του κουλτούρα, αποτελούν βασικά στοιχεία της ύπαρξής του. Τούτες οι διαπιστώσεις δεν αποτελούν αντιλήψεις ακροδεξιού ή φασιστικού χαρακτήρα. Αποτελούν δεδομένα που στηρίζονται σε ιστορικές διεργασίες και συγκεκριμένη πορεία που έχει διανύσει το συγκεκριμένο κράτος και η πλειοψηφία του λαού του.