Είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τη σημασία των αποφάσεων που έχουν ληφθεί στην Ευρώπη. Απαιτείται διορατικότητα, αντικειμενικότητα και, το κυριότερο, διαύγεια σκέψης.
Οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν από τα κόμματα της συμπολίτευσης, μάλλον δεν δικαιολογούνται από τα στοιχεία. Μόνιμο, βέβαια πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ο στρουθοκαμηλισμός και η παραπληροφόρηση. Σε συνδυασμό, δε με το γενικότερο υποβιβασμό της πολιτικής σκέψης και δράσης σε μια απλή οικονομική συνδιαλλαγή, έχει επιφέρει τεράστια πλήγματα στην εθνική κυριαρχία. Δύναται, δε να φέρει ακόμα χειρότερες καταστάσεις.
Η δόση που εξασφαλίστηκε στη συνεδρίαση του Eurogroup είναι… κομμένη σε δόσεις! Σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν, εκ των 43,7 δισ. ευρώ, τα 34,4 δισ. (10,6 δισ. για χρηματοδότηση του προϋπολογισμού και 23,8 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών) θα δοθούν εντός του Δεκεμβρίου, ενώ τα υπόλοιπα 9,3 δισ. θα δοθούν στην Ελλάδα εντός του πρώτου τριμήνου του 2013, ενώ η εκταμίευσή τους θα συνδέεται με την πρόοδο και την επίτευξη των στόχων του μνημονίου. Μ’ άλλα λόγια, η πρώτη… δόση της… δόσης θα δοθεί για να εξασφαλιστεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα – κι όχι για να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας. Οπωσδήποτε, αυτό που διαφαίνεται εν πρώτοις είναι η προσπάθεια της ΕΕ και της κυβερνητικής τριανδρίας να αποφύγουν αναγκαστική στάση πληρωμών, σε περίπτωση που χρειαστεί να αποπληρωθεί κάποιο ομόλογο. Κατά δεύτερον, η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών αποτελεί μια πράξη που καθόλου δε συνάδει με την πραγματική οικονομία, αφού ούτε τα δάνεια θα περικοπούν, ώστε να υπάρξει ανάσα για την πραγματική οικονομία, ούτε ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει, όπως το παρουσιάζουν οι κυβερνητικοί εταίροι για τη ροή χρημάτων προς την αγορά, αφού οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν πάθει ήδη ασφυξία και δεν προβλέπεται να δανειστούν στο άμεσο μέλλον, οπότε οι μοναδικοί που βολεύονται είναι οι «μεγάλοι» της επιχειρηματικότητας – πάλι!
Αυτό όμως που αποτελεί «ψιλά γράμματα» στη συμφωνία είναι η απόφαση της μεταφοράς στο δεσμευμένο λογαριασμό (ο οποίος δε θα ελέγχεται από τη χώρα μας), όλων των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις, τα επιδιωκόμενα πρωτογενή πλεονάσματα, καθώς και το 30% του πλεονάζοντος πρωτογενούς πλεονάσματος! Ακόμα χειρότερα, δεν αποσαφηνίζεται το «μέχρι πότε»… Μ’ άλλα λόγια, η χώρα υποχρεώνεται να παρέχει τα έσοδά της που αφορούν την κατεξοχήν ανάπτυξη, όχι στην πραγματική οικονομία, αλλά στον έλεγχο των ξένων εταίρων!
Το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, ισχυρίζονται οι «πανηγυρίζοντες», βγαίνοντας κερδισμένο από την παραπάνω κατάσταση, θα βοηθήσει μακροπρόθεσμα την πραγματική οικονομία. Μόνο που ξεχνούν το περίφημο άρθρο της Ωραίας Κοιμωμένης. Το συγκεκριμένο άρθρο καθορίζει τα εξής: «Το Συμβούλιο (της Ευρώπης), αποφασίζοντας ομοφώνως, μέσω κανονισμών σύμφωνα με ειδική νομοθετική διαδικασία και μετά από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μπορεί να αναθέσει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ειδικά καθήκοντα σχετικά με τις πολιτικές που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων και των λοιπών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, εξαιρέσει των ασφαλιστικών επιχειρήσεων» (Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ε.Ε., άρθρο 127, παρ. 6). Μ’ άλλα λόγια, η Ε.Ε. έχει ήδη προβλέψει την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών και λοιπών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων! Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως η ΕΚΤ θα ελέγχει κάθε ροή χρήματος, κάθε μορφή πιστώσεως, κάθε μορφή οικονομικής συνδιαλλαγής και, συνεπεία τούτου, κάθε πράξη οικονομικού περιεχομένου της χώρας!
Ας χρησιμοποιήσουμ κάποιο παράδειγμα, για το τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω: Υποτιθέσθω ότι η χώρα επιθυμεί να αγοράσει, για λόγους εθνικής ασφάλειας (όρος που, κι αυτός σε λίγο καιρό, θα αποτελεί σύντομο ανέκδοτο), τρεις φρεγάτες και 40 πολεμικά αεροπλάνα τελευταίας τεχνολογίας. Η καταρχήν αδυναμία της αγοράς – λόγω… ελλειματικού πλεονάσματος – θα την οδηγήσει σε μια αναζήτηση πιστώσεως μέσω κάποιας εγχώριας τράπεζας. Αν η… Ωραία κοιμωμένη (η ΕΚΤ) ξυπνήσει και, για δικούς της λόγους, αποφασίσει να μην επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο, θα επικαλεστεί το άρθρο που αναφέραμε ήδη και η προληπτική εποπτεία θα λάβει χώρα, παρεμποδίζοντας ουσιαστικά την αγορά πολεμικού εξοπλισμού. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κι άλλα παραδείγματα (αύξηση, ας πούμε, πρωτογενούς παραγωγής της χώρας με δανεισμό σε αγροτικούς συνεταιρισμούς που θα παράγουν βιολογικά προϊόντα κ.ο.κ), το προαναφερθέν όμως είναι αρκετά χαρακτηριστικό.
Τα παραπάνω συνιστούν, για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους, την οικιοθελή παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Με όποια επιχειρήματα κι αν το δει αυτό κανείς, ένα πράγμα είναι σίγουρο: ότι η έννοια «εθνικό κυρίαρχο κράτος» σταδιακά θα παύσει να υφίσταται ως όρος! Η Ευρώπη των Εθνών και των λαών μεταβλήθηκε σε Ευρώπη των αγορών!
Προσωπικά, αδυνατώ να πιστέψω πώς μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να αποτελέσει σοβαρή πολιτική! Υποτίθεται ότι ένας από τους λόγους που πολεμήσαμε ως πιστοί στο όραμα της ελευθερίας οι ευρωπαίοι λαοί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν και η άρνησή μας να παραδοθούμε σε μια εξουσία που θα καθόριζε τον τρόπο ζωής μας, καθώς και τις οικονομικές και πολιτικές μας δραστηριότητες. Δεν έχει περάσει ούτε ένας αιώνας κι όμως είμαστε κιόλας πρόθυμοι να παραδώσουμε την εθνική κυριαρχία μας σε υπερεθνικά κέντρα εξουσίας! Αυτός, λοιπόν είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ιδέα; Η οικονομική καθυπόταξη και ο εθνικός αποχαρακτηρισμός των λαών; Θεωρείται, δηλαδή ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι οι χώρες – σύμμαχοι, οι Εταίροι, οι-όπως αλλιώς θέλετε να τους πείτε-παραχωρούν τα κέρδη (!) που θα έπαιρναν από τα ομόλογα του ελληνικού κράτους που ο λαός του δοκιμάζεται με τον πλέον επαχθή τρόπο;
Δεν είμαι οικονομολόγος. Είμαι πολιτικός φιλόσοφος, όμως. Κι αν έχω μάθει κάτι είναι πως όταν στην πολιτική δραστηριότητα ενός κράτους, ενός λαού, το πιο σπουδαίο αντικείμενο καταλήγει να είναι η όποια οικονομική συνδιαλλαγή, το κράτος οδηγείται σε καταστάσεις κανιβαλισμού, σε απάνθρωπες θεωρήσεις. Μόνο που οι άνθρωποι δεν είναι, ούτε επιτρέπεται ποτέ να γίνουν αναλώσιμα προϊόντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου