Ταράσσεται αυτές τις μέρες το πολιτικό σύστημα για τη σύλληψη του τέως Θεού του Σοσιαλισμού Άκη Τσοχατζόπουλου. Η δήθεν ταραχή, υποκρτική στο έπακρον, δημιουργήθηκε από τους ίδιους «ιερείς» και τις «ιέρειες» του δόγματος του «δώσε κι εμένα μπάρμπα, να σε πολλαταετήσω», τους δημοσιογράφους λέγω, τους ύψιστους εκείνους Γραμματείς και Φαρισαίους που, αφού πρώτα έφαγαν τις επιχορηγήσεις και ξεκοκάλισαν «υπαρκτά λεφτά» από τις διαφημίσεις, ύστερα θυμήθηκαν να ξορκίσουν το... Προαιώνιο Κακό.
Σύμφωνα δε μ’ αυτούς τους... Γραμματείς και Φαρισαίους (Ουαί υμίν!), η εξαίρετη ομάδα των εισαγγελικών και διωκτικών αρχών, ήταν εκείνη που επιτέλεσε το... μέγα άθλο της δίωξης του Εκλεκτού Άκη. Η Δικαιοσύνη έπραξε το καθήκον της: Προέβη σε ποινική δίωξη για εγκλήματα που έχουν παραγραφεί, που έχει ασκηθεί γι’ αυτά δίωξη στο παρελθόν, οπότε καμία περίπτωση δεν υφίσταται να διωχθεί εκ νέου (περίπτωση δεδικασμένου).
Ταράχθηκε το πολιτικό σύστημα και για την άρνηση του Υπουργού Παιδείας κ. Μπαμπινιώτη να προχωρήσει σε παύση χρηματοδότησης προς τα Πανεπιστήμια, καθόσον κάτι τέτοιο θα δυσχέρανε την ίδια τη λειτουργία των Σχολών και των τμημάτων. Η δήθεν – πάλι – ταραχή προκλήθηκε, διότι σύσσωμο το πολιτικό σύστημα είχε ψηφίσει το νέο Νόμο για την Εκπαίδευση. Πώς, λοιπόν και με ποιο κύρος (!) ο κ. Μπαμπινιώτης τόλμησε να τα βάλει με τους Έλληνες Θεούς και την Υπέρτατη Θεά κ. Διαμαντοπούλου; Ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο Μπαμπινιώτης που τολμά να εκφράσει διαφορετική θέση απ’ αυτή των Πολιτικών μας ταγών; Το δε θεάρεστο έργο της απαξίωσης του κ. Μπαμπινιώτη εκλήθησαν να το φέρουν εις πέρας και πάλι οι Γραμματείς και Φαρισαίοι (Ουαί Υμίν!), για τους δημοσιογράφους ομιλώ. Τι χουντικό τον αποκάλεσαν (αυτοί που εκφράζουν τη γνώμη τους με τρόπο... δημοκρατικό), τι εξωπολιτικό πρόσωπο (αυτοί που στήριξαν ως νέο Μεσσία τον εξωκοινοβουλευτικό Παπαδήμο)...
Κι εγώ, ο απλός Έλληνας, παρευρισκόμενος σε ελληνικό δικαστήριο όπου συζητούνταν υποθέσεις οφειλών προς το Δημόσιο, άκουγα έκπληκτος τον... άσπιλο εκπρόσωπο της δικαιοσύνης να λέγει ρητώς και επί λέξει: Ακούστε να σας πω! Ο πρωθυπουργός μας είπε: Χρειαζόμαστε λεφτά! Οπότε, δε με ενδιαφέρει καμία δικαιολογία! Θα πληρώσετε όλοι!!! (καρά sic!). Κι εγώ, ο απλός υποψήφιος διδάκτορας ελληνικού πανεπιστημίου, προετοιμάζομαι, ώστε την κρίση μου για το αν είμαι ή όχι άξιος να λάβω τον τίτλο του διδάκτορος (έλειπε, μωρέ, λίγος χώρος στον τοίχο του σαλονιού μου κι είπα να τον στολίσω μ’ ένα πτυχίο παραπάνω!), θα την εκφράσει εκτός από επιτελείο επιστημόνων και καθηγητών και κάποιος... μάνατζερ, λέει. Που μπορεί να είναι κι άσχετος, λέει. Που μπορεί να είναι κι ο... Μπόμπολας (που λέει ο λόγος), λέει. Ή κάποιος επιχειρηματίας, λέει (ο ψιλικατζής της γειτονιάς μου πιάνει; Καλό παλικάρι, τριάντα χρόνια το κρατά το ψιλικατζίδικο, τίμιος και μπεσαλής! Να σας στείλω ένα βιογραφικό, λέει;).
Δεν είναι τυχαία η σκοτεινή διαδρομή που βαδίζει το κράτος μας, δεν είναι τυχαία η κατρακύλα του έθνους μας, δεν είναι τυχαία η πλήρης παρακμή του πολιτικού συστήματος. Οι δύο βασικοί πυλώνες του, η δικαιοσύνη και η Εκπαίδευση βιάζονται καθημερινά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου