Τα... ειδικά άτομα στην εποχή του Μνημονίου

Είμαι άνθρωπος με ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στα Άτομα με Αναπηρίες. Δημοσιεύω, λοιπόν το παρακάτω άρθρο ενός συμπολίτου μας και πολύ αγαπητού μου φίλου, του Νίκου Ναούμη.
"

Με μεγάλη θλίψη παρακολούθησα την παραμονή των Χριστουγέννων, την εθιμοτυπική επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού μαζί με την σύζυγό του, σ’ ένα ίδρυμα, που φιλοξενεί παιδιά με νοητική υστέρηση. Δεν ξαφνιάστηκα είναι η αλήθεια γι’ αυτή την επίσκεψη. Συνηθίζεται άλλωστε, εσφαλμένα κατά την γνώμη μου, τέτοιες ημέρες, να παρατηρείται έντονη … κινητικότητα σε τέτοιου είδους χώρους. Εκείνο που στην πραγματικότητα με ξάφνιασε, ήταν οι λέξεις που χρησιμοποίησε ο κ. Παπανδρέου, για να αναφερθεί στα συγκεκριμμένα παιδιά. Τα χαρακτήρισε … ειδικά άτομα!

Ακούγοντας κανείς τον παραπάνω χαρακτηρισμό, το λιγότερο που θα μπορούσε να σκεφτεί, είναι αν άκουσε καλά η μέσα στην γενικότερη αναστάτωση δεν άκουσε καλά. Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι ήταν μια άτυχη στιγμή. Είναι όμως έτσι; Εγώ ξέρω επίσης ότι γλώσσαν λανθάνουσαν, αλήθεια λέγειν…

Κατά καιρούς έχουμε ακούσει διάφορους χαρακτηρισμούς παρόμοιας υψηλής νοηματικής εφευρετικότητας. Κορυφαία όλων και ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της ανοησίας που δυστυχώς συνεχίζεται, θες από σκοπιμότητα, θες από συνήθεια, είναι ο όρος άτομα με ειδικές ικανότητες…

Κάθε ανθρώπινο πλάσμα, έχω την άποψη και σίγουρα δεν είμαι ο μόνος, ότι αποτελεί μια ξεχωριστή, μια ιδιαίτερη αν θέλετε οντότητα. Κάθε ξεχωριστή και άρα μοναδιαία τέτοια όντότητα, όπως είναι άλλωστε και λογικό, έχει τις δικές του ξεχωριστές, συγκεκριμμένες και ειδικότερες δυνατότητες και ανάγκες, που τον καθιστούν έτσι, ξεχωριστό και διαφορετικό από το σύνολο

Πολύ φοβάμαι, παρατηρώντας γύρω μου το τελευταίο διάστημα τις ραγδαίες αλλαγές και αλλοιώσεις που παρατηρούνται στον κοινωνικό ιστό και στην κοινωνική συνοχή της πατρίδας μου, ότι οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, παιρνούν σιγά – σιγά και με μαθηματική ακρίβεια, στο περιθώριο της κοινωνίας. Κεκτημένα δικαιώματα, με αγώνες, με σκληρή προσπάθεια και μεγάλο πόνο, κατακερματίζονται και θυσιάζονται στο βωμό της ευδοκίμησης των αριθμών και της εξυπηρέτησης των σκληρών όρων του μνημονίου, που η κυβέρνηση μας έχει επιβάλλει, χωρίς εμείς ποτέ να ερωτηθούμε γι’ αυτό.

Κλείνοντας, δεν θέλω να κουράσω άλλο, θέλω απλά να θυμίσω σε όλους και να σας πληροφορήσω παράλληλα εάν τυχόν δεν το γνωρίζετε, ότι το Σύνταγμά μας, έχει καθορίσει με απόλυτη ακρίβεια, την διαφορετικότητα ενός μη αρτιμελούς ανθρώπου. Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας λοιπόν καθώς και με τα αντίστοιχα Συντάγματα των πιο ανεπτυγμένων κρατών του πλανήτη, ο όρος που έχει καθιερωθεί για να αναφέρεται κανείς στην ευαίσθητη αυτή κοινωνική ομάδα, είναι ο όρος, Ατομα ΜΕ Αναπηρία. Όλοι οι άνθρωποι με αναπηρία, έχουμε αποδεχτεί αυτόν τον όρο. Αν θέλετε όπωσδήποτε να μας χαρακτηρίσετε κάπως, θέλοντας να μας διαχωρίσετε από το υπόλοιπο σύνολο, μπορείτε να μας χαρακτηρίσετε έτσι. Μας προκαλεί αηδία και αποτροπιασμό, όταν θέλοντας να έχετε την συνείδησή σας καθαρή, πιστεύοντας λανθασμένα ότι έτσι δεν μας προσβάλλεται, μας προσφωνείτε ως … άτομα με ειδικές ικανότητες, … άτομα με δύναμη ψυχής και διάφορα άλλα τέτοια πολύ εφευρετικά καιψυχοπονιάρικα

Τέλος, καθώς είναι και μέρες γιορτών και οι ευχές είναι στην … ημερήσια διάταξη, θα’ θελα να ευχηθώ, να μην φτάσουμε στο σημείο να δούμε και πάλι, μια γνώριμη εικόνα, πολύ θλιβερή, του παρελθόντος, να δούμε δηλαδή ξανά ανθρώπους με ένα ακορντεόν και το λευκό τους μπαστουνάκι παραμάσχαλα, στα βαγόνια του ηλεκτρικού, να ζητιανεύουν για πενταροδεκάρες".

Απλά συμπληρώνω: Η ικανότητα ενός πολιτικού ηγέτη δεν είναι απλώς να διαθέτει έναν... καλό image maker για να του υποδεικνύει ότι πρέπει - χρονιάρες μέρες γαρ - να δίνει προσοχή - ας πούμε - στα άτομα με ειδικές... ικανότητες! Η ικανότητα ενός πολιτικού ηγέτη κρίνεται από το πόσο αποφασισμένος είναι να λάβει μέτρα ώστε να καταστήσει την εκπαίδευση, την εργασία, τη ζωή γενικότερα των ανθρώπων με αναπηρίες ευκολότερη, ώστε αυτή να είναι ισότιμη με των άλλων συνανθρώπων του. Επί τούτου κρίνεσθε, κύριε Πρωθυπουργέ...!